बाबासाहेब तुम्ही असे
का आमच्यावर रूसलात ?
साऱ्या शोषित समाजाला
पोरके करून गेलात
सर्व जण होते सोसत
तुम्ही पेटुन उठलात
अपमान सारे सहन करत
तुम्ही जिद्दीने लढलात
शिका आणि व्हा संघटीत
संदेश तुम्ही जागवलात
साऱ्या स्त्रियांना शिक्षणाचा
मार्ग तुम्ही दाखवलात
बाबासाहेब तुम्ही कधी
नाही स्वार्थी झालात
तळागाळातल्या सार्यांना
हक्क मिळवुन दिलात
वेळ पडली तेंव्हा तुम्ही
माघार होती घेतली
लढाईत तुमच्या नेहमी
देशभक्तीच होती दिसली
तुमच्या अफाट बुध्दीमत्तेला
सारे सलाम करतात
तुमच्या पदव्या बघुन
डोळे साऱ्यांचे दिपतात
तळागाळातलेच नव्हे तर
सारे तुम्हाला वंदतात
तुम्ही लिहलेल्या संविधानाला
जगभरात गौरवतात
समाजात होती किती ती
भयानक विषमता
गेला स्पर्शाचा विटाळ
रुजवली तुम्ही समता
समान संधीला देते कोणी
भिकेची गलिच्छ उपाधी
पिछडलेल्यांची व्यथा
त्यांना कळणार तरी कधी
बाबासाहेब तुम्ही अजुन
काही काळ असता जगला
काना-डोळा करणाऱ्यांना
माणुसकीचा धर्म असता कळला
जाती-जातीतला तो द्वेष
संपुष्टात असता आला
बघता बघता सारा भारत
बुद्धमय असता झाला
डाॅ. सुभाष कटकदौंड – खोपोली
This is very nice poem
my cast is obc but really it is so nice poem
LikeLike