घ्यावं भरून श्वासात
आठवणींच्या जुन्या गंधाना
धडकाव्यात कधी ह्रुदयात
अदृष्य त्या संवेदना
कधी होऊन लहान
ऐकावं बोबड्या बोलांना
नव्याने पुन्हा जाणावं
निरागस त्या डोळ्यांना
कधी येऊ द्यावं जवळ
चिवचिवनाऱ्या चिमण्यांना
धडकाव्यात कधी ह्रुदयात
कोवळ्या त्या संवेदना
पेटवाव्या कधी त्या
सुस्त अचल चेतना
नाजुक फुंकरेनं विझवाव्यात
त्या धुमसत्या वेदना
कधी थोडसं अलिप्त रहावं
हलकेच सोडवुन बंधाना
धडकाव्यात कधी ह्रुदयात
नाजुकश्या त्या संवेदना
कधी बघावं आजमावुन
भिववणाऱ्या साहसांना
कधी मुक्त वाहु द्यावं
रुसलेल्या त्या आसवांना
कधी कसं मुक्त जगावं
झुगारून साऱ्या बंधनाना
धडकाव्यात कधी ह्रुदयात
अदृष्य त्या संवेदना
डाॅ. सुभाष कटकदौंड – खोपोली
मराठी कविता मनातल्या...Marathi Poems 