मनोगत

माझे मनोगत

मी कोणी कवी नाही. छोट्या छोट्या ओळी लिहण्याचा माझा छंद.

एके संध्याकाळी अगदी सहज अनुज्याच्या ( माझी छोटी ) लहानपणीची आठवण आठवली.  ती सत्यघटना अगदी सहज मी लिहून काढली. 

त्या वेळचे मनातले भाव त्यात उतरतील याची काळजी घेतली. मी जे लिहले मी जे लिहिले ते मी पुन्हा वाचलं आणि माझ्या डोळ्यात पाणी तरळलं      

मग शब्द थोडे फिरवले, थोडे शब्द बदलले आणि लक्ष्यात आलं कि हे काही तरी वेगळं एखाद्या कवितेसारखं आहे.

आणि छान कविता आहे असे जेव्हा मित्र म्हणू लागले तेव्हा जाणवलं कि खरंच आपण असे काही तरी लिहीत जावं.

मित्र परिवारांच्या शुभेच्या व प्रोत्सहान घेऊन सुचेल तस लिहितो आहे.

डॉ सुभाष कटकदौण्ड

 ……………………………………………………………………………………………………..

Maze manogat

 Mi kono kavi nahi. Chotya chotya oli lihanyacha maza chand.

 Ek sandyakali agadi sahaj anujachya ( mazi choti ) lahanpanichi ek aathavan aathvali. Ti saty ghatana agadi sahaj mi lihun kadhali

 Tya velache manatale bhav tyat utartil yachi kalaji ghetali. Mi je lihale te mi punha vachal aani mazya dolyat pani taralal.

 

Mag shabd thode firvale, thode shabd badalale aani lakshyat aal ki he kahi tari vegal ekhadya kavitesarakh aahe.

 Aani chan Kavita aahe ase jevha mitr mhanu lagale tevha janval ki kharach aapan ase kahi tari lihit jaw.

 Mitr parivaranchya shubhechya v protsahan ghewun suchel tas lihito aahe.

 Dr Subhash Katakdound – Khopoli